Abstract, acryl op canvas,
50 x 30 cm. Anita, 2007.

Mijn pop heette Anneloes, de personen in mijn blogs ook, om hun privacy te garanderen. 

Applaus voor jouw toespraak

Aan jou de eer om een toespraak te houden. Als je er aan denkt word je nu al nerveus. Een goede voorbereiding geeft rust en maakt je zekerder.

Een paar tips:
Pak je rol als spreker: sta stevig op twee voeten, adem rustig en praat pas als het muisstil is.
Val met de deur in huis met een pakkende zin zodat iedereen direct luistert.

Gouden tip
Maak echt contact met de toeschouwers, kijk ze aan. Als er een feestvarken is, zet deze in het zonnetje en maak het persoonlijk.

Vermijd
"Eh, ik heb lang gedacht wat ik zou zeggen…" (was het dan zo moeilijk?)
"Toen ik me voorbereidde…" (hoef ik niet te weten)
"Ik zal het kort houden…" (ja ja, dat zeggen ze altijd)
"Ik weet me goed te herinneringen toen ik…" (die hoort zich zelf graag)
"Nou dat was het…" (oh, is dit dan alles?)
"Zoals ieder jaar zijn we hier bij elkaar om…."(snurk snurk)

Herkenbaar? Het lijstje is nog heel lang. En zo wil jij niet spreken….

Jij wilt applaus!
Zorg dat jouw toespraak boeiend, kort en bondig is. Laat zien dat je van hart tot hart spreekt. 
November 2016

Zie de mens

Je kunt er pas voor mensen zijn als je hen ziet staan. Dan heb je contact en zal het een plezierige ontmoeting zijn, ook al ben je vreemden voor elkaar.

Van aandacht krijgen wordt iedereen vrolijk. Als je glimlacht krijg je een glimlach terug. Als je opstaat in de tram krijg je een bedankje. Makkelijk scoren, maar het wordt anders als je denkt dat je wel alle aandacht hebt gegeven en merkt dat dit toch niet op prijs gesteld wordt.

Stank voor dank. Anneloes vertelde me dat ze als arts veel aandacht aan haar patiënten geeft en het gevoel heeft dat dit niet gewaardeerd wordt. Het voelt als stank voor dank en dat frustreert haar enorm. "Laatst nog, ik deed mijn uiterste best om iemand te behandelen, moppert hij alleen maar over de lange wachttijd. Daar kan ik toch niets aan doen?" Waar gaat het mis? Anneloes zag hem als patiënt met zijn klacht en vergat dat hij ook een mens is, zenuwachtig en zich zorgen makend over zijn gezondheid. De 5 minuten in de wachtkamer waren voor hem een uur.

Welke aandacht heeft iemand nodig? In dit voorbeeld van een arts/patiëntrelatie behandelt de arts naar eer en geweten de patiënt. Zij geeft alle aandacht aan zijn medische vraag maar vergeet tegelijkertijd hem te 'zien'. Hij zou haar inspanningen meer waarderen als zij ook even aandacht voor zijn nervositeit en zorgen zou hebben. Dan zou hij zich begrepen voelen en vertrouwen krijgen in haar behandeling. Hun relatie zou verbeteren. 

Zien is aandacht, inleven, attent zijn, schrijft Manu Keirse in zijn boek Zie de mens. Een patiënt is meer dan zijn ziekte, een zorgverlener meer dan een behandelaar. Beide zijn mens met hun eigen leven, zorgen en beslommeringen. Ze nemen dit allebei mee als ze elkaar ontmoeten tijdens het consult.

Street Couture

De tentoonstelling Street Couture in het Tassenmuseum leert mij over straatmode. Deze mode wordt niet door bekende ontwerpers en modehuizen bepaald maar ontstaat op straat. Vooral jongelui in grote steden laten zien wat zij willen dragen. Zij tonen dat niet alleen op straat maar verspreiden hun boodschap via vloggers door video's en foto's op internet.  

Waarom zou je foto's van je kleding op internet zetten? Om te delen, om anderen te laten zien wat je draagt, om volgers te krijgen of om je aan te sluiten bij een groep? De voornaamste reden is misschien wel om je eigen stijl te laten zien. Door de eeuwen heen zetten jongelui zich af tegen de gevestigde orde en via kleding kunnen zij zich onderscheiden. 

Kleren maken de man. Door andere kleding aan te trekken bent je niet ineens een ander persoon maar je voelt je misschien wel anders. Je straalt iets uit en je kunt zelfs een statement maken. Zoals de meisjes in Tokio die zich veelkleurig en kinderlijk kleden om zich daarmee te verzetten tegen de strenge leefregels die hen worden opgelegd. Graag dragen zij een Europese couturetas omdat zij geïnteresseerd zijn in Europa en bijbehorende historie. Als zij maandag op kantoor zijn dragen zij weer de nette kleding die van hen wordt verwacht.

Kleding hoort bij de rol die je in een bepaalde context hebt. Tijdens werk, vrije tijd, feest, begrafenis draag je de daarbij passende kleding. Passend wat betreft stijl en kleur maar vooral ook passend bij je gemoedstoestand. Je voelt dat je jezelf kunt zijn en je neemt dan ook vanzelf een houding aan die bij je past.

Een beetje zelfkennis is handig! Wat je vriendin goed staat staat jou misschien niet. Zoek kleren uit die passen bij jouw persoonlijkheid en stemming. Zodra dit in balans is zul je je zelfverzekerd voelen. Weet hoe je overkomt op anderen en hoe je wilt dat zij jou zien.

Ben jezelf

Je bent toch jezelf? Je beweegt en praat gewoon zoals je dat altijd doet. Je schiet iedere ochtend je lievelingskleren aan. Dat voelt lekker dus waarom veranderen?

Andere kleren maken een ander mens van je. Vrijetijdskleding geeft je een gevoel van vrijheid of sportiviteit. Een mooie jurk en hakken maken je een dame en een net pak een heer.

Dus kleren maken de man? Ja en nee. Het is niet zo dat je door andere kleding aan te trekken ineens een ander persoon bent. Maar het heeft wel invloed op je en je kunt er dankbaar gebruik van maken. Als je representatief wilt zijn helpt het als je passende kleding aantrekt. Dit geldt ook voor je houding en manier van praten.

Als kleren bij je passen ben je jezelf. Wat een ander goed staat hoeft bij jou niet hetzelfde effect te hebben. Zoek kleren uit die passen bij jouw persoonlijkheid en stemming. Een beetje zelfkennis is handig!

Iedere gelegenheid vraagt om een bepaalde uitstraling en kleding. Zodra dit in balans is zul je je zelfverzekerd voelen. Daarvoor is nodig dat je weet hoe je overkomt op anderen en hoe je wilt dat zij jou zien. Je kunt je kleding iets aanpassen om het gewenste effect te bereiken.  

Zo oefen je zelf invloed uit op je uitstraling.  
januari 2016

Wat zie je er stralend uit 

Kerstkleding mag schitteren. Dat hoort bij de feestdagen. Het is wat we met elkaar afspreken, wat de mode ons opdringt, waar de winkels mee vol hangen.  

Voel jij je er lekker in? Misschien is het niet jouw stijl, hoort niet bij je en voel je je een pop. Toch pas je je soms aan omdat je niet in je kloffie op een Kerstbijeenkomst of diner wilt komen. Je voelt de afkeurende blikken al in je rug priemen. Dus glitters aan en bling bling om. Wiebelend op je te hoge hakken kom je met een stralende lach binnen.

Opgeprikt zit je in de groep en zegt dat het leuk is. Wat wringt is dat je je niet prettig voelt in deze outfit en dat straal je uit. Je wordt er zelfs onzeker van. Hoor je bij de mensen die het heerlijk vinden om zich mooi te kleden dan zul je geen last hebben van dit opgeprikt gevoel. Integendeel, je zult er van genieten en dat is je ook aan te zien.

Kleding doet iets met je. Daar kun je dankbaar gebruik van maken. Je kiest met opzet kleding om een bepaald effect op te roepen. Om zelfverzekerd voor de dag te komen bij voorbeeld.

Hoe je je voelt en wat je draagt moeten bij elkaar passen. Anders lijkt het alsof je niet jezelf bent. Kijk eerst in de spiegel om je gezicht te bestuderen. Wat zeggen je ogen vandaag? Ben je vrolijk, dan zul je sneller vrolijke kleuren uitzoeken. Ben je terneergeslagen dan kies je eerder voor donkere kleuren. Als je dat gevoel wilt veranderen helpt het om juist een kleurig accent of kleding te kiezen. Je voelt je direct vrolijker worden.

Cocoonen met koorts 

En plots lig ik met hoge koorts in bed. De heetste dag van de zomer in combinatie met koorts geeft me niet echt een vakantiegevoel. Ik stel de feiten vast, schrap de agenda en draai me om.

Ik vind het confronterend om ziek te zijn. Ik ben een gelukkig mens met een goede gezondheid en ik weet niet wat mij overkomt. Hoe nu te handelen? Boos worden en me verzetten helpt niet dus ik voel me maar gewoon ziek met alles wat daar bij hoort. Ik maak me nergens druk om maar zou graag willen weten wat er aan de hand is.

Ik wil zelf de touwtjes in handen hebben. Hoe krijg ik dat voor elkaar als ik ook nog ineens in het ziekenhuis beland? Ik onderga alle handelingen en besluit me alleen druk te maken over de dingen waar ik invloed op heb. Dit geeft me rust en het vertrouwen dat het goed zal komen, ondanks de zorgelijke gezichten om mij heen.

In een dergelijke situatie zou je de indruk kunnen krijgen dat alles je zomaar overkomt. Je kunt je een slachtoffer voelen. Dat ben je ook wel een beetje maar door goed over de situatie na te denken ontdek je welke keuzes je nog wel kunt maken. Je kunt alert zijn op de behandeling, de uitslagen van de onderzoeken en de medicijnen die je krijgt. Je kunt adviezen zoals rusten en goed eten opvolgen. Je kunt bepalen hoeveel bezoek je wilt hebben.

Door zelf de regie te behouden zorgde ik goed voor mezelf. Ik had maar een doel en dat was beter worden! Daarvoor was nodig dat ik me afzonderde om alleen met mezelf bezig te kunnen zijn. Cocoonen past niet echt bij me maar ik kan het blijkbaar wel. Ik bepaalde dat ik op een paar dierbaren na niemand wilde zien en ik vond het niet eens onaardig van me. Ik gaf ze What's App als alternatief. Die berichtjes kon ik lezen als ik wakker was. Dat iedereen meeleefde maakte me blij.

Ook al denk je dat je geen enkele keuze hebt, je kunt wel kiezen hoe je met een situatie om wilt gaan. Dat geeft je het gevoel dat je toch de touwtjes in de hand hebt. 
augustus 2015

Aan mij ligt het niet

"Ik heb het al zo vaak gezegd maar niemand luistert." verzucht Anneloes, die een waterval van ellende over me heen gooit. Zij legt uit dat zij precies weet hoe iedereen zijn werk moet doen om tot een goed resultaat te komen. Zo doet zij dat ook en zie hoeveel werk ze verzet. Maar ja, het is vechten tegen de bierkaai. 

Doodmoe en machteloos. Zo voelt ze zich. Ze ergert zich rot, is wanhopig en slaapt slecht. Het ergste is dat ze thuis al net zo hard moppert. Haar man is een schat maar hij doet echt niets in het huishouden. De kinderen zeuren alleen maar. Dit werk is niet meer te combineren met haar gezin. Op naar een andere baan. Is dat de oplossing? Wat is er aan de hand?

Als je de hele dag bezig bent om anderen te laten doen wat jij vindt dat ze moeten doen en ze doen dat niet, dan zit je dat dwars. Je geeft hen de schuld. Ook van jouw vermoeidheid. Zij daarentegen hebben nergens last van, om jaloers op te worden. Jij wilt alles onder controle hebben en let de hele dag op de anderen. Je voelt je zelfs verantwoordelijk voor wat zij doen.

Niet de ander maar jij zult wat moeten veranderen. Let maar eens op hoe de dingen dan anders gaan lopen.  

Stop met controleren. Laat iedereen zelf beslissen hoe hij iets doet. Er zijn veel wegen die naar Rome leiden. Iedereen werkt anders, jouw partner kookt anders en je dochter kijkt niet of de kleur van haar trui past bij die van haar broek. Laat je verrassen.

Je hoeft je echt niet over alles druk te maken. Het scheelt je veel zorgen en je hebt tijd over voor leuke dingen. Die andere baan heb je voorlopig niet nodig, dat kan altijd nog.

Dag ma, ik ga... studeren

Keihard heeft hij gewerkt om zijn eindexamen te halen. Je bent apetrots dat hij gaat studeren. Jouw kleine jongen naar de grote stad, klaar voor de volgende stap in zijn leven. Hij gaat zijn eigen weg, hij heeft de leeftijd ervoor. Zo is het goed, zo wil hij het, zo wil jij het.

Ja maar… het is niet alleen maar leuk. Je moet toegeven dat je soms gek werd van de rommel en het lawaai in huis maar het is nu wel erg stil. Niemand die je roept, niemand die je nodig heeft. Het is een saaie boel, ja, dat noemen ze het lege nestsyndroom. Het leek zo heerlijk om 'straks' tijd te hebben voor alles wat je nog eens wilde doen.

Je kind begint aan een nieuw leven en jij ook! Hij weet dat hij wil studeren, jij weet nog niet wat je gaat doen. Begrijpelijk na zo lang opgeslokt te zijn door je gezin. Accepteer dat je het nog niet weet en dat je je ongemakkelijk voelt. Zeg eens eerlijk, het is toch best spannend om weer op ontdekkingstocht te gaan?

Als je opnieuw keuzes maakt voel je je ook weer vrij. Je pakt je eigen draad weer op. Mogelijkheden te over, het is een kwestie van kiezen. Praat met anderen die je op ideeën kunnen brengen. Kies vooral iets waar je achter staat, alleen dan blijf je jezelf.

Het helpt om enig structuur aan te brengen en je af te vragen wat het gevolg van de ene of de andere keuze zal zijn. Neem er gerust je tijd voor. 
april 2015

Welkom bij de club 

"Welkom, je hoort er nu ook bij." Met name haar vrienden die 'de grens van vijftig' al over zijn lachten haar veelbetekenend toe. Sommigen wensten haar sterkte. Ze keek hen met een glas in de hand vrolijk aan. "Er verandert heus niets hoor, ik blijf hetzelfde, ook al ben ik een jaartje ouder."

Nu, bijna een jaar later, merkt Marjan dat er toch iets veranderd is. In de spiegel ziet ze de eerste rimpels. Ze is inderdaad in de volgende fase van haar leven beland. Ze merkt ook dat ze anders over de toekomst denkt. Voorheen leek alles mogelijk maar nu ziet ze een grens opdoemen. Dat geeft haar het idee dat ze nieuwe keuzes moet maken. Ze legt mij de vraag voor wat ze moet doen om ook de volgende tien jaar van het leven te kunnen genieten.

De eerste stap die ze kan zetten is stil staan. Dit voorstel klinkt misschien tegenstrijdig maar er zit een kern van waarheid in. Door tijd te nemen om na te denken kan ze haar gedachten ordenen. Dit is hard nodig want het is een chaos in haar hoofd. Dan bedenkt ze weer dat ze wil stoppen met werken, dan weer dat ze wil verhuizen. Het lijkt wel of niets meer goed is. Ze is prikkelbaar en weet absoluut niet hoe ze nu verder moet.

De overgang van de ene naar de andere fase in het leven zijn momenten waarop opnieuw kiezen helpt om er meer regie over te krijgen. Hierbij past de vraag: hoe tevreden ben ik over de huidige situatie en wat zou ik willen veranderen? Of anders gezegd: waar sta ik nu en waar wil ik naar toe? Een nieuwe fase heeft te maken met leeftijd, met veranderingen in werk of privé. En…een nieuwe fase zit vol nieuwe kansen. Het is een kwestie van kiezen.  

Luisteren zonder OMA

Met volle aandacht luister je naar je gesprekspartner. Bijzonder wat hij vertelt, het heeft jouw interesse. Intussen denk je goed mee over het onderwerp en in je hoofd formuleer je alvast je antwoord. Ineens schrik je je suf als je hoort schreeuwen:

"Luister je nog?" Je pakt direct de kans om uitvoerig te vertellen wat jouw opvatting is over dit onderwerp. Zo toon je dat je echt hebt zitten luisteren. Je gaat er eens lekker voor zitten om je mening uit de doeken te doen en je eindigt tevreden met een oprecht gemeend advies. Je bent diep beledigd als de ander zegt: "Jij snapt er ook niets van."

Je bent in de valkuil van OMA getrapt. Je hebt jouw Opvattingen, Meningen en Adviezen gegeven terwijl de ander alleen maar van je verlangde dat je zou luisteren. Nu zijn jullie teleurgesteld in elkaar.

Empatisch luisteren is begrip hebben voor de ander en dit ook tonen. Stephan Covey, management goeroe, onderscheidt vijf niveaus van luisteren waarvan empatisch luisteren het hoogste niveau is. Hij verstaat hieronder dat je werkelijk luistert met de intentie de ander te begrijpen. Je geeft alle aandacht aan de spreker. Zo nodig stel je hem vragen en vat je af en toe samen om te checken of je het goed hebt begrepen. De spreker waardeert dit en zal zelf ook beter naar je luisteren.

Een gesprek krijgt diepgang als je werkelijk naar elkaar luistert. Je moedigt elkaar aan om verder te vertellen en je voelt dat je elkaar begrijpt. Dat maakt dat je allebei later terugkijkt op een fijn gesprek waarin er voldoende ruimte was om over het onderwerp te praten.

Het is best lastig om echt goed te luisteren. Waar je mee kunt beginnen is de ander volledige aandacht te geven. Zet je eigen gedachten even opzij en ben nieuwsgierig naar wat hij te vertellen heeft. Doe moeite om je in zijn situatie in te leven zodat je hem beter begrijpt. En.. heb vooral geduld en wacht totdat hij is uitgepraat voordat je iets van jezelf over tafel strooit. Laat OMA even wachten tot hij erom vraagt. 
februari 2015

Dank voor de tip  

Auw, het is niet altijd makkelijk om feedback te ontvangen. Horen dat je gedrag anders overkomt dan je bedoelde is niet leuk. Zeker als het gezegd wordt door iemand die je mag. Dat is even slikken. “Wat ben je toch een zeurpiet.” Je realiseert je dat deze dierbare persoon het wel met de beste bedoelingen zegt. Toch accepteer je dit niet zomaar en je gaat je verdedigen. “Helemaal niet, ik zeg gewoon wat je moet kopen.” Je vindt dat de ander je niet begrijpt of je ontkent wat hij zegt. Je bent boos op hem en voor je het weer verstoor je de relatie. “Maar jij vergeet altijd iets hoor.”

Feedback geven is iets anders dan kritiek geven. Wat je zegt onderbouw je met argumenten. Je richt je op het gedrag van de ander zonder hem als persoon aan te vallen. Je legt uit welk effect zijn gedrag op jou heeft en wat je graag wilt dat hij verandert. Zie blog: Speel op de man en niet op de bal.

Zie feedback krijgen als een cadeautje omdat je wat van de ander leert. Luister goed en stel vragen als het niet duidelijk is. Daarmee dwing je de ander om concreet te vertellen hoe jouw gedrag bij hem is overgekomen. “Ik vertel je wat je moet kopen, waarom vind je dat ik zeur?” Ga geen andere dingen erbij halen en geef je grenzen aan. Gun je zelf de tijd om er rustig over na te denken en vraag jezelf af of je iets herkent in wat de ander heeft gezegd. “Je hebt gelijk, ik zeg het voor de derde keer omdat ik denk dat je het niet gehoord hebt. Ik kan beter de boodschappen op een briefje schrijven zodat het voor ons beiden duidelijk is.”

Speel op de bal en niet op de man

Je betrapt je er op dat je weer je mond houdt. Inwendig word je boos op jezelf want het is niet de eerste keer dat je zwijgt terwijl je je ergert. Je collega Anneloes is kortaf tegen de klanten en dat is ze vaker. Het is jouw verantwoordelijkheid dat de klanten professioneel worden ontvangen maar je durft haar er niet op aan te spreken. 

Kritiek geven is makkelijk maar het leidt zelden tot een verandering. Stel dat je tegen Anneloes zegt: ”ik vind je een onaardig mens tegen de klanten.” Dat zeg je omdat je vindt dat de klanten vriendelijk ontvangen moeten worden. Maar Anneloes voelt zich aangevallen en bijt terug. Jullie hebben direct ruzie en je voelt je daar ook nog schuldig over. Dit vind je zo vervelend dat je de volgende keer maar je mond houdt. 

Speel op de bal en niet op de man. Feedback is wezenlijk anders dan kritiek. Feedback geven onderbouw je met argumenten. Je valt Anneloes niet aan op haar persoon maar je richt je alleen op haar gedrag. Je legt uit welk effect dit op jou heeft. "Anneloes , ik hoor je kortaf praten tegen de klant en ik voel me daar ongemakkelijk bij omdat ik me ermee wil bemoeien, terwijl ik vind dat ik jullie niet moet storen." Het kan zijn dat zij zich hiervan niet bewust is en inziet dat zij op deze manier niet bereikt wat ze wil. Ze leert van de feedback en de volgende keer handelt ze anders.

Feedback geven komt het beste over als de relatie goed is. Neem Anneloes serieus en trek tijd uit voor een gesprek. Na de eerste zin vervolg je: "We willen graag dat klanten vriendelijk worden benaderd. Als je hem aankijkt tijdens het praten zou dat veel aardiger zijn en ik denk dat jij dat zelf ook plezierig zult vinden." Op deze manier is het een prettig gesprek waarin je haar makkelijker kunt wijzen op dingen die beter kunnen. Als jullie allebei hetzelfde nastreven en elkaar vertrouwen accepteert zij wat jij zegt. Je geeft haar de kans om iets te leren en jij hoeft niet meer bang te zijn om haar feedback te geven.
december 2014

Zo hangen ze aan je lippen

Tenenkrommend luisterde ik naar de toespraak van de directeur. Het was een saaie lange speech zoals altijd. Vol grapjes waar hij zelf het hardst om lacht, vol cijfers die hij wel begrijpt maar wij niet. Zijn blik gericht op de gordijnen of de tekst die hij voorleest. Hij zou kunnen leren van Obama die mensen charismatisch toespreekt met een natuurlijke uitstraling als leider.

Mensen toespreken is niet voor iedereen makkelijk. Misschien schrik je van een groep, ben je bang om af te gaan, te stotteren of ben je nerveus. Je krijgt houvast als je je toespraak structuur geeft door een verdeling aan te brengen in een kop, romp en staart. De kop is het aanloopje naar de romp waarin de kern van het verhaal staat.

Een boeiende speech is kort en bondig. Je beperkt de inhoud tot wat je werkelijk wilt zeggen. Wat je in de romp vertelt is wat je wilt dat iedereen bij blijft. Dat bereik je als de aanwezigen zich aangesproken voelen. Stem de inhoud op hen af en maak contact met ze. Zo hangen ze aan je lippen. Zorg dat de manier van spreken overeenkomt met wat je zegt. Dan straal je uit dat je weet waar je het over hebt en dat je hen met veel plezier toespreekt. 

Een grap voelt zich het meest thuis in de staart. Eindig met iets positiefs waar iedereen vrolijk van wordt. Vaak wordt dit door de aanwezigen opgepakt als een opening van een gesprek met de buurman. Je zet dus met de staart de toon, en beïnvloedt daarmee de sfeer van dat moment. De toehoorders lachen en mooi meegenomen… jij krijgt applaus!
november 2014

Een grote verandering in je leven 

“Ik wil verhuizen maar waar naartoe?” De beslissing wordt makkelijker als je weet hoe jouw droomhuis eruit ziet en in welke omgeving je wilt wonen.

Onlangs vroeg Anneloes me om raad. Het huis waarin ze woonde was, nu de kinderen uitgevlogen waren, te groot. Bovendien was ze het onderhoud zat. Ze had al heel wat dozen ingepakt en de halve huisraad weggegooid. Dat ruimde goed op, ook in haar hoofd. Ze dacht aan verschillende locaties maar ze kon niet kiezen. Toen zijn we gaan tekenen. Dat gaat zo. 

Teken jouw droomhuis in het midden van een vel blanco papier. Schrijf eromheen de dingen die je belangrijk vindt: een tuin, extra kamer. Als je er plezier in hebt kun je het ook tekenen. Trek dan vanaf het huis enkele lijnen met aan het eind een cirkel. Schrijf of teken in de ene cirkel: Plek, in de andere: Mensen, de volgende: Hobby etc. Zet om de cirkel streepjes zodat het een ‘zon’ wordt en bij iedere streep de dingen die bij het onderwerp horen. Plek: stad of bos, Mensen: kinderen of familie, Hobby: tuinieren, uitgaan, sport. Denk niet teveel na en teken gewoon alles wat bij je opkomt. Verbind nu de ‘zonnestralen’ die bij elkaar horen, bijvoorbeeld: uitgaan en stad. Zet een streep onder de dingen die je belangrijk vindt.

Al tekenend denk je creatief en zie je verbanden. Er springt van alles in je hoofd en eenmaal op papier vergeet je ze niet meer. Laat het rustig liggen en teken er later weer wat bij. Je ziet vanzelf wat bij elkaar hoort en je ontdekt wat voor jou belangrijk is om gelukkig te worden in je nieuwe huis. 

Anneloes maakte haar keuze. Ze staat er helemaal achter en pakt fluitend de verhuisdozen in.
oktober 2014

Baas over eigen leven

Je bent oud en wijs genoeg om de baas over je leven te zijn. Je weet heel goed wat je wilt en leeft al jaren op een manier die bij je past en daar ben je gelukkig mee dus waarom zou er iets moeten veranderen?  

Alleen al deze vraag stellen is de eerste stap van een verandering. Je leven kabbelt rustig voort. Misschien ben je het wel saai gaan vinden terwijl je dat niet eens in de gaten had. Nu lijkt het alsof je wordt wakker geschud. Kleine dingen kunnen je aan het denken zetten. Een vriendin vertelt enthousiast over een nieuwe baan en je realiseert je ineens dat jij wel al heel lang hetzelfde werk doet. Ben je toe aan iets anders? Voel je onvrede? Ik denk dat het dan tijd wordt om eens achter je oren te krabben en je af te vragen of dit nog wel het leven is wat je wilt leiden. 

Je vraagt je af: "Wat nu?" Sta eerst even stil en doe niets. Ga naar een plek waar je je kunt ontspannen om rustig na te denken over de situatie waarin je je nu bevindt. Gun jezelf de tijd. Zorg goed voor jezelf, slaap en eet voldoende. Ga lekker bewegen in de natuur, frisse lucht helpt. Stop in ieder geval met kniezen. Laat de waan van de dag los en kijk de vraag: Wat nu?" recht in de ogen. Hoe voel je je nu?

Weet je hoe ik dat doe? Ik ga naar zee want ik ben dol op het strand en de zee. Ik vergeet daar onmiddellijk alle dingen die mij dagelijks bezighouden. Als ik over de oneindige zee kijk lijkt alles ineens onbelangrijk. Aan de horizon gloren de mogelijkheden in de vorm van schepen die alle kanten op varen. Dit geeft mij het gevoel dat ik alleen nog maar hoef te kiezen op welk schip ik zou willen zitten. Ik koos jaren geleden het schip dat vaart richting 'anderen begeleiden bij het maken van keuzes'. Ik heb nog steeds de wind in de zeilen. 
september 2014

Hoyng Coaching Training is opgericht door Anita Hoyng. 
Lees meer over haar kijk op haar leven en werk.
Je kunt op deze blog reageren. ahoyng@planet.nl